Grypa ptaków jest chorobą zakaźną zwierząt, wywoływaną przez wirusy o różnej patogenności. Na zakażenie grypą ptaków podatne są prawie wszystkie gatunki ptaków zarówno domowych (drób) jak i wolno żyjących . Objawy kliniczne są mało charakterystyczne, zróżnicowane i uzależnione przede wszystkim od zjadliwości wirusa, gatunku i wieku ptaków.

Do podstawowych objawów grypy ptaków należą depresja, gwałtowny spadek /utrata produkcji jaj, miękkie skorupy jaj, objawy nerwowe, obrzęk i zasinienie grzebienia i dzwonków, silne łzawienie, obrzęk zatok podoczodołowych, kichanie i duszność, biegunka. Padnięcia mogą być nagłe, bez widocznych objawów, ze śmiertelnością dochodzącą do 100% u ptaków grzebiących (najbardziej wrażliwe są kury, indyki).

Rozprzestrzenianie się choroby następuje poprzez kontakt bezpośredni ptaków zdrowych z chorymi oraz poprzez zakażoną paszę, wodę, wyposażenie, środki transportu i obornik oraz osoby obsługujące drób.

Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że nowy wariant wirusa wywołującego grypę ptaków charakteryzuje się wyjątkowo wysokim stopniem zaraźliwości i rozwija się wśród niespecyficznych objawów takich jak : apatia, zmniejszone pobieranie paszy i wody, spadek produkcji czy też umiarkowana śmiertelność.

Ponieważ dzikie ptaki wędrowne są potencjalnym źródłem zakażenia, należy zabezpieczyć przed ich dostępem obiekty na fermach, tak aby nie miały one kontaktu z utrzymywanym drobiem i paszą.

Zapobieganie grypie ptaków polega na:

• zachowaniu szczególnej ostrożności podczas chowu drobiu na wolnym powietrzu oraz utrzymywaniu w gospodarstwie ptaków o zróżnicowanym wieku,
• zapobieganiu korzystania drobiu z wód powierzchniowych,
• zachowaniu szczególnej ostrożności przy położeniu gospodarstw w pobliżu zbiorników wodnych, miejsc gromadzenia się ptaków dzikich czy miejsc odpoczynku ptaków wędrownych,
• przestrzeganiu zasad bioasekuracji i niezwłocznym reagowaniu na sygnały mogące świadczyć o podejrzeniu wystąpienia grypy ptaków.