Kolejne pięciolecie ogólnopolskiego teatralnego sejmikowania zamykamy i sumujemy publikacją książkową "By źródło wciąż biło". Już samo 35-letnie trwanie jest godne odnotowania, a przecież mamy do czynienia  z istotną wartością społeczną i poważnym zjawiskiem artystycznym.  Idea zrodzona w 1983 roku przyniosła rezultaty: sejmiki pobudziły ruch teatralny na wsi, ruch szczególny, bo mający swe źródła we własnej, rdzennej kulturze. Świadectwa tego pobudzenia są bardzo konkretne, sprawdzalne: blisko 1800 przedstawień, co równa się pracy blisko tysiąca zespołów.  Artystyczny wymiar tego ruchu nie da się pokazać przez przywołanie liczb, tu trzeba sięgnąć do dokumentacji. Wszystko, co  ważne zostało zapisane i upublicznione – w  książkach i corocznych biuletynach (wydaje je Towarzystwo Kultury Teatralnej), na fotografiach i rejestracjach audialnych i wizualnych. Dzisiaj dokładamy kolejną cząstkę.
Wydanie tej książki ma także cel: innej rangi. A potem kraj nasz wolny! Potem jasność dniowa! – wersy romantycznego wieszcza otwierają  tegoroczną deklarację  programową;  sejmiki wiejskich zespołów teatralnych dołączyły do ogólnonarodowego świętowania jednej z  najważniejszych dat w naszych dziejach, do obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości. Praca i rozwój wiejskiego teatru mogły odtąd dokonywać się w wolnym państwie. To budziło nowe nadzieje, otwierało nowe perspektywy. Działacze Związku Teatrów Ludowych, utworzonego w Warszawie już w czerwcu 1919 roku, wytyczali społecznemu ruchowi teatralnemu nowe zadania – już nie tylko budzenie świadomości narodowej, ale przede wszystkim jakość codziennej pracy zespołów i ich kierowników.  Jeżeli tak spojrzymy na tamten czas, przyznamy że tam właśnie jest początek naszej  drogi.
I jest jeszcze zdarzenie tworzące dla naszej wieloletniej pracy nową perspektywę. W 2003 roku międzynarodowa organizacja do spraw oświaty, nauki i kultury UNESCO przyjęła Konwencję o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Polska ratyfikowała ją w 2011 roku, ten rok przyniósł konkretne i ważkie fakty. Wśród nich – stworzenie krajowego  rejestru dobrych praktyk. Do tego rejestru Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wpisał Sejmiki Wiejskich Zespołów Teatralnych i ogólnopolski ruch wiejskich teatrów. A co jest podniosłe i piękne – ten wpis jest pierwszym i jak dotąd jedynym w rejestrze. Godne uhonorowanie sejmikowego dorobku i to w roku jego jubileuszu.
W ten sposób książka By źródło wciąż biło jest nie tylko uczczeniem jubileuszu – poszerza nasze widzenie Sejmików  przez umieszczenie ich w kontekście historycznym i światowym. Autorami szkiców i refleksji zamieszczonych w książce są zaprzyjaźnieni z sejmikami fachowcy z różnych dziedzin – teatru, kulturoznawstwa, etnomuzykologii, a także organizatorzy sejmików międzywojewódzkich. Podstawowe, podejmujące trzy wskazane wyżej problemy, teksty napisali: Lech Śliwonik, Piotr Dahlig, Katarzyna Smyk. Bogaty jest dział dokumentacji  kończącego się pięciolecia: kronika ważnych zdarzeń i faktów, : wykaz zespołów i ich spektakli, pokazanych na Sejmikach Teatrów Wsi Polskiej, tablice statystyczne (uczestnictwo, formy teatralne) oraz zestaw fotografii: widowiska i ludzie sejmików. Redaktorem publikacji – podobnie jak pięciu wcześniejszych - jest Lech Śliwonik.